Phu Quoc

Twee dagen geleden hebben een hele dag gereisd vanuit het midden van Vietnam naar het eiland Phu Quoc, dat in het zuid-westen ligt vlak voor de kust van Cambodja. Het was een dag vol tegenslagen die we het liefst zo snel mogelijk willen vergeten. We hadden een binnenlandse vlucht met een overstap van 2 uur in Ho Chi Minh. Door vertraging hebben we uiteindelijk bijna 5 uur moeten wachten op onze vervolgvlucht. Vlak voor dat we uiteindelijk konden instappen kwam ik erachter dat ik mijn telefoon miste. Er was geen tijd meer om terug te gaan. In het vliegtuig nogmaals alles gecheckt maar mijn telefoon was weg. Waarschijnlijk ben ik hem uit mijn broekzak verloren. We komen nog terug op dit vliegveld dus nog niet alle hoop is vervlogen maar voorlopig moet ik het zonrder telefoon doen. Tegen de avond kwamen we aan op ons "tropisch eiland" en het begon vrijwel meteen te regenen, We hadden ons iets anders voorgesteld bij een resort op een Bounty eiland, alhoewel, om eerlijk te zijn waren we wel gewaarschuwd dat het de regentijd is en we ons niet op te veel zon moesten verheugen. 's Avonds toen we ons een beetje over de teleurstellingen heen hadden gezet kreeg Karen het verschrikkelijke bericht dat collega en studiegenoot Raymond die dag was overleden. Het was niet onverwacht maar komt toch heel hard aan. Doe avond zijn we vroeg naar bed gegaan.

De volgende dag is het droog (maar wel gehaal bewolkt) en dat zou de gehele dag zo blijven. We hebben er een dagje resort van gemaakt en we moeten eerlijk bekennen dat ondanks dat het achterwege blijven van de zon het wel heel erg relaxed is. Overigens heeft de zon, hoewel we die niet hebben gezien, ons wel degelijk bereikt want 3 van de 4 waren flink verbrand aan het eind van de dag (Meike met de meest blanke huid van ons allen had nergens last van).
Het is werkelijk een prachtig resort. We hebben prachtige kamers, een heel mooi strand (met palmbomen) een prachtig zwembad en uiterst vriendelijke personeel.  Voor Siem is er een ander groot voordeel aan dit resort. Hier zitten ongelooflijk veel Pokemons en ze komen vanzelf naar je toe. Na twee dagen heeft hij er al meer dan 60 gevangen waarvan 20 nieuwe. Zelfs een aantal zeer zeldzame heeft hij hier aan z'n verzameling kunnen toevoegen.hij hoeft er niet eens zijn luie stoel voor uit te komen.
We genieten ondanks de berichten van gisteren toch zoveel mogelijk. Karen is vandaag toch wat meer afwezig dan anders maar we begrijpen dit allemaal. Die avond hebben we gegeten in het restaurant van de buren (Mangobeach) dat via het strand bereikbaar is en waar je volgens de recensies uitstekend kunt eten. Er is geen letter van gelogen.
De tweede dag is er een van regen en daardoor wordt er uitgebreid ontbeten, veel gelezen en wagen we ons toch diverse keren in het zwembad en de zee. De zee heeft vooral aantrekkingskracht op Siem die geen genoeg kan krijgen van de enorme golven die werkelijk spectaculair zijn. Om Siem niet alleen te laten voeg ik (Rob) me bij hem. Karen zegt later dat ze niet kon zien wie nu meer meer hiervan genoot, Siem of ik. 's Avonds hebben we de taxi genomen naar het enige stadje op het eiland.
Het stelt niet veel voor maar er is een avondmarkt met een aantal geimproviseerde visrestaurants, waar je eerst uit grote waterbakken moet uitzoeken welke vis of schaaldieren je wilt hebben, die ze
vervolgens op enorme BBQ's bereiden. We zitten tussen honderden vnl. locals en genieten van het
eten en de unieke sfeer die er heerst.

Vandaag is de laatste dag op ons resort en het is warempel mooi weer. Eindelijk zon en we maken er dus een relaxed dagje van. Dat betekend bij de fam Geraets: uitgebreid ontbijten, lekker lunchen en
vanavond weer eten bij Mangobeach. Tussendoor vooral luieren, zwemmen, lezen en genieten van het mooie uitzicht en het heerlijke weer.